屯候
拼音tún hòu
注音ㄊㄨㄣˊ ㄏㄡˋ
词语解释
屯候[ tún hòu ]
⒈ 犹斥候,哨兵。
⒉ 指放哨。
引证解释
⒈ 犹斥候,哨兵。
引《三国志·吴志·吕蒙传》:“昼夜兼行,至 羽 所置江边屯候,尽收缚之。”
⒉ 指放哨。
引宋 曾巩 《卫尉卿制》:“周庐屯候之士,武库弓鎧之器。”
⒈ 犹斥候,哨兵。
⒉ 指放哨。
⒈ 犹斥候,哨兵。
引《三国志·吴志·吕蒙传》:“昼夜兼行,至 羽 所置江边屯候,尽收缚之。”
⒉ 指放哨。
引宋 曾巩 《卫尉卿制》:“周庐屯候之士,武库弓鎧之器。”